Radius Baş Ve Boyun Kırıkları

Radius baş ve boyun kırıkları çoğunlukla el üzerine düşme sonucu indirekt mekanizmalarile oluşur. Dirsekte şişlik ve özellikle pronasyon ve supinasyonda ağrı radius proksimal kesim kırıklarında belirgindir.Pronasyon-supinasyon yapılarak alınan direkt seri radyogramlarda kırığın anatomisini daha iyi anlamak mümkündür. Radius başı kırıkları ile ilgili çok sayıda sınıflama geliştirilmiştir. Bakalim, Carstam ve Mason sınıflamaları radyolojik temelli sınıflamalar olup kırığın oluşma mekanizmasını yeterince dikkate almamaktadırlar. Schatzker ve Tile sınıflaması ise kırığın oluşma mekanizmasını esas alır ve internal fiksasyon metodolojisi için yol gösterir.1 mm' den daha az deplase olan veya im- paksiyon gösteren kırıklarda ağrı geçene dek posterior atel uygulanır ve daha sonra aktif egzersizlere başlanır.

Eklem yüzeyinin 1/3'ünden azını ilgilendiren deplase kırıklarda kapalı redüksiyon ve erken hareket üygulanır. Eklem yüzeyinin 1/3'ünden fazlasını ilgilendiren deplase kırıkların tedavisinde değişik yaklaşımlar mümkündür. Klasik görüş radius başı eksizyonu ve erken hareket uygulanmasıdır. Bazı merkezlerde eğer hasta kapalı redüksiyon sonrası beşinci günde yeterli hareketi kazanamaz ise radius başı eksizyonu uygulanır. Radius başı eksizyonunda klinik sonuçlar oldukça iyidir. Ancak hastaların yaklaşık olarak %50 kadarında geç dönemde distal radioulnar eklem dinamiğinin bozulması nedeni ile ağrı yakınması belirir.

Bu amaçla radius başı için geliştirilmiş protezlerin kullanılması güncel bir konudur. Silastik kauçuk ile ilgili olarak çok sayıda komplikasyon bildirilmekte olduğu için yaygın bir kullanım bulamamıştır. Bu eğilime karşılık diğer bir eğilim de radius başı kırıklannın açık redüksiyonu ve internal fiksasyo- nunda yoğunlaşmaktadır.

SENDE YORUM YAP!

Whatsapp