Omur Kemeri

Arcus vertebrae: Omur kemeri, her iki taraftan omur gövdesiyle bağlantılı olan, içi boş fakat dış yüzeyinde birçok girinti ve çıkıntı olan bir yapıdadır. Omurganın ön sütunu omur gövdeleri tarafından inşa edilirken; arka ve yan duvarını omur kemerleri oluşturur. Omurların üst üste sıralanmasıyla ortaya çıkan omurga kanalı, şekil olarak kişiden kişiye farklılık gösterir.

Anatomik olarak omur kemeri pedikürler yoluyla gövdeyle birleşir. Omur gövdesine ait arka yüzeyin sağ ve sol tarafında ki iki çıkıntıya omur kökü (radix vertebrae) denir. Omur kemerinin bu köklere bağlandığı yerde biri yukarda diğeri aşağıda olmak üzere ikişer çıkıntı daha vardır. Bunlar eklem yüzleridir (process us articularis). Omur gövdesinden sağlı sollu iki kol halinde çıkan omur kemeri arkada taminatarta birleşerek dikensi sırt çıkıntılarını (processus spinosus) oluştururlar. Özet olarak omur kemerinin üç belirgin çıkıntısı (apofizyal) vardır.

• Processus transversus: Enine çıkıntılardır. Göğüs bölgesi (thorakal) omurlarındaki bu enine çıkıntılar kaburgalarla eklemleşmeyi sağlarlar.

• Processus articularis: Omurganın esas eklemleri arkada, birbirine komşu omur kemerleri arasındaki faset eklemlerdir. Omur kemerlerinin processus articularis çıkıntıları arasında oluşmuştur. Biçimsel olarak eğer tipinde, oynar eklemlerdir. Hareketleri kayma tarzındadır.

• Processus spinosus: Omur kemerinin en uç kısmıdır. Laminaların birleşmesiyle ortaya çıkan dikensi çıkıntılardır. Sırt bölgesinde görülebilen ya da elle hissedilebilen omurganın vücut yüzeyine en yakın parçasıdır. Omur kemerleri birbirlerine Ligamentum flava denilen elastiki liflerle bağlanmıştır.

SENDE YORUM YAP!

Whatsapp