Membranoproliferatif Glomerülonefri

Membranoproliferatif Glomerülonefri :

Membranoproliferatif GN (MPGN); histolojik olarak glomerül hücrelerinde proliferasyon, mezengiyum ve bazal membran değişiklikleri ile karakterizedir. Bu tablo, ço cuklar da ve erişkinlerde İdyopatik Nefrotik sendrom olgularının %5-1O'unu oluşturmaktadır. Bazı hastalar Nefrotik olmayan düzeyde proteinüri veya hematüri ile başvurmakta, diğerleri ise hem Nefrotik hem de nefritik tablo sergilemektedir. Farklı ince yapı, immünfloresan, mikroskobik ve patojen bulgulara dayanarak iki major tip MPGN (I ve II) tanımlanmıştır. Bu iki tip arasında tip i belirgin olarak daha yaygındır (yaklaşık olguların %80'i).

Patogenez


Tip I ve Tip II hastalığın gelişiminde farklı patojen mekanizmalar rol oynar. Tip I MPGN olgularının çoğu, kronik serum hastalığına benzer dolaşan immün kompleks reaksiyonu sonucu oluşuyor gibi görünmekte, fakat olayı başlatan antikor bilinmemektedir. Tip i MPGN, hepatit B ve C antijenimi, SLE, enfekte atriyoventriküler şantlar, inatçı veya episodik antijenemi ile oluşan ikincil infeksiyonlar ile birlikte görülür. Tip II MPG 'nin (yoğun birikim ("dens deposu") hastalığı olarak da bilinir) patogenezi daha belirsizdir. Temel anorrnallik; abartılı kompleman aktivasyonu olarak görülür. Buradaki kompleman aktivasyonu, antikorlarla ilişkili olmayan çeşitli mekanizmalar tarafından oluşturulur. Bazı hastalar C3 nefritik faktör denilen C3 konvertaza karşı bir otoantikora sahiptir, C3 nefritik faktörün, alternatif kompleman yolunun aktivasyonuna, bu enzimi stabilize ettiğine ve C3'ün kontrolsüz yıkuruna yol açtığına inanılır. Kompleman düzenleyici protein olan Faktör H'yi kodlayan gende mutasyonlar bazı hastalarda tanımlanmıştır. Bu mu tasyonlar plazma faktör H'de eksikliğe. proteinde fonksiyon bozukluğuna, yeniden aşırı kompleman aktivasyonu ne yol açabilir. Faktör H'nin fonksiyonel bozukluğu otoantikorlarca da oluşturulabilir ya da faktör H ile etkileşimini önleyen C3 proteinde anormallikler sonucu da ortaya çıkabilir. Tip II‘ de daha belirgin olan hipokomplernantemi; kısmen C3'ün aşırı tüketimi, kısmen de karaciğer tarafından C3'ün azalmış sentezi ile oluşturulur. Kompleman anormalliğinin glomerül değişikliklerini nasıl oluşturduğu hala açık değildir. İnce yapıdaki temel farklar ve patogenezdeki bu önemli farklardan dolayı, bu tanısal sınıflamak ayırmak için ve yoğun-birikim hastalığını MPGN tip l. farklı bir antice olarak düşünmeye yönelik artan bir eğilim vardır.

Morfoloji


Işık mikroskop ile MPGN‘ nin her iki tipi de benzerdir. Glomerüller; lökosit infiltrasyonu ve mezengiyal ve endotelyal hücre proliferasyonu gösterir; belirgin, Iobüler bir görünüme sahiptir. GBM kalınlaşmıştır ve özellikle gümüş ya da periyodik asim-Schiff (PAS) boyaları ile glomerül kapiller duvar sıklıkla çift kontur ya da "tren rayı" (trem track) görünümü gösterir. Bu görünüm, ayrılmış kapiller bazal membranlar arasında mezengiyal ve inflamatuar hücre elemanlarının inklüzyonlar ile oluşturulur (Şekil 14-9B). Tip i ve ii farklı ince yapı ve immünfloresan mikroskobik özelliklere sahiptir (bakınız şekil 14-9B). Tip i MPGN, ayrı duran subendotelyal elektron-yoğun birikimlerle karakterizedir. immünfloresan mikroskop ile C3 düzensiz granüller paternde, IGA ve erken kompleman komponentleri de (C1q ve C4) sıklıkla bulunur ve bunlar immün kompleks patogenezinin belirleyicileridir.

Tip ii lezyonlar GBM'ın subendotelyal boşluğu ve lamina densanın düzensiz, kurdele şeklinde, yapısı tam olarak bilinmeyen bir materyalin birikimiyle sonuçlanan ileri derecede elektron yoğun yapıya dönüşür ve yoğun birikim hastalığı (dens deposit hastalığı) olarak adlandırılır. C3 bazal membranda ve mezengiyumda düzensiz granüller-lineer odaklar halinde mevcuttur ve karakteristik yuvarlak kümelenmeler (mezengiyal halkalar) oluşturur. Klasik kompleman yolunun erken komponentleri (C 1q ve C4) gibi IGA de genellikle yoktur.

Klinik Gidiş

Temelortaya çıkış biçimi Nefrotik sendrom olmakla birlikte (olgulann yaklaşık %50'si); MPGN akut nefrit ya da hafif proteinüri olarak da başlayabilir. MPGN' nin prognozu genellikle kötüdür. Bir çalışmada 1-20 yıl arasında izlenen 60 hastadan hiçbiri tam düzelme göstermemiştir. %40 olgu son dönem böbrek yetmezliğine ilerlemiş, %30'unda değişik derecede böbrek yetmezlikleri ve geri kalan %30'unda ise böbrek yetmezliği olmadan kalıcı Nefrotik sendrom oluşmuştur. Tip II hastalık kötü prognoza sahiptir ve renal transplant alıcılannda tekrarlama eğilimi gösterir. Diğer birçok GN' de olduğu gibi MPGN genellikle Tipl; SLE, hepatit B ve C infeksiyonu, kronik karaciğer hastalığı, kronik bakteriyel infeksiyonlar gibi diğer bilinen bozukluklar (sekonder MPGN) ile ilişkili ortaya çıkabilir. Gerçekten birçok İdyopatik olgunun hepatit C ve ilişkili kriyoglobulinemi ile birlikte olduğuna inanılır.

SENDE YORUM YAP!

Whatsapp