Kardiyo - Pulmoner Ressüsitasyon (KPR)

Kardiyo - Pulmoner Ressüsitasyon (KPR) :

Tanımı:

Kardiyak arrest tedavisinde yapılacak işlemlerin tamamı kardiyopulmoner ressüsitasyon (KPR) olarak adlandırılmaktadır. KPR, kalbin normalolarak çalışmaya başlamasına kadar vital organ fonksiyonlarının sürdürülmesini amaçlayan semptom atik bir tedavi yöntemidir.

KPR'in temel yaşam desteği (TYD) ve ileri yaşam desteği (iYD) olarak 2 seviyesi vardır. Temel yaşam desteği, ek cihazlar olmaksızın ventilasyon ve göğüs komprasyonunu içerir, ileri yaşam desteğinde ise ressüsitasyon için gerekli tüm cihazların kullanımı yer alır.

Kardiyak arreste neden olan birçok kardiyak ve diğer sistemlere ait patolojiler vardır. Bu bölümde kardiyak hastalıklarda görülen kardiyak arrestlerin ressüsitasyonlarından bahsedilecektir. ABD'de yılda yaklaşık 1 milyon kişi kardiyak hastalıklar nedeniyle yaşamlarını kaybetmektedirler. Bunların yarısında neden koroner arter hastalıklarıdır ve 2/3'ü hastane dışında olmak üzere, çoğu ani ölüm (gudden death) şeklinde meydana gelmektedir.

Bu olaylarda ressüsitasyonun başarısında en belirleyici faktör; var olan kardiyak hastalığın ciddiyetidir. Mamafih, kurtarıcının kontrolünde olan faktörlere baktığımızda;

1. KPR'a başlamadan önceki kardiyak arrest süresinin uzunluğu

2. Tedavi edilmeden geçen ventriküler fibrilasyon süresinin uzunluğu

3. KPR sırasında koroner ve serebral perfüzyonun yetersizllqi

kötü sonuçların alınmasına yol açar. Eğer kan akımı hiç yoksa; beynin adenozin trifosfatı (ATP) 4-6

dk sonra tükenmektedir. KPR'a başladıktan sonraki 6 dk içinde de normal değerlerine ulaşmaktadır. Ventriküler fibrilasyondan sonra optimum sürvi ancak TYD 4 dk içinde başlarsa ve defibrilasyon 8 dk içinde uygulanırsa görülebilmektedir.

Kalp ne kadar fibrilasyonda kalırsa, defibrilasyon da o kadar zor olmaktadır. Bu nedenle eğer ventriküler fibrilasyon tanısı konabiliyorsa ve defibrilasyon cihazına ulaşılabiliyorsa; erken defibrilasyon diğer tüm ressüsitasyon girişim/erinin önüne geçmelidir.

Temel Yaşam Desteği:

IlCOR (International liaison Committee on Resuscitation)'e göre:

1. Hastanın bilinç durumunu kontrol edin ~ Cevap var: a) Düzenli aralıklarla tekrar kontrol edin. b) Hareket ettirmeyin ve yardım çağırın.

2. Yardım çağırın.

3. Sert bir zemine hastayı supin pozisyonda yatırın.

4. Havayolunu açın ~ Başını nazikçe ekstansiyona alıp, çenesini öne doğru itin. Ağız içinde (varsa) obstrüksiyona neden olacak maddeleri çıkarın.

5. Nefes alıp almadığını kontrol edin. Soluyorsa.

Kardiyo-Pulmoner Ressüsütasyon (Kpr):

a) Travma yoksa recovery pozisyonuna (aspirasyon ve havayoluobstrüksiyonunu önlemek için hastanın yan yatırılması) alın.

b) Solunum düzenli aralıklarla kontrol edin.

6. Solumuyorsa ard arda 2 kez suni ventilasyon (V) yapın (Baş extansiyonda, çene öne doğru kalkmış, burun sıkıştırılmış, ağız açık şekilde; toraksın kalktığı gözlenerek 1.5-2

sn süre ile ağızdan ağıza inspirasyon yaptırılıp, ekspirasyon için beklenir).

7. Dolaşım belirtilerine bakılırsa;

a) Spontan solunumu yoksa dönene kadar yapay ventilasyon.

b) Her dk'da bir dolaşım belirtilerini tekrar kontrol edilir.

c) Spontane solunum varsa recovery pozisyonuna alın.

8. Dolaşım yoksa toraks kompresyonlarına (K) başlayın. Sternumun alt kısmını belirleyin ve elin topuk kısmını buraya yerleştirin, 2. elinizi de bunun üzerine koyun. Toraks üzerinde vertikal olarak durun ve dirsekleri bükmeden, yukarıdan aşağıya doğru, sternumun 4-5 cm çökecek şekild bası uygulayın.

10. Kostaların üzerine bası uygulamadığınızdan emin olun Abdomenin üst kısmına ve sternumun alt ucuna bası uygulamayın.

- Kompresyon hızı 80-100/dk olmalıdır. Kompresyanı ventilasyon (KlV) oranı tek kurtarıcı ile 15:2; iki kurtarıcı ile

5:1 olmalıdır.

- Kompresyon metodu infantlar için; 2 el arasına alarak başparmaklarla veya 2-3 parmakla çocuklar için tek elin

topuk kısmı ile yapılır. KIV oranı ise hem infant hem de çocukta 1 veya 2 kurtarıcı da olsa 5: 1'dir. Kompresyon

derinliği ise infantta 1-2 cm, çocukta 2-4 cm'dir.

Eğer tüm ressüsitasyon araç-gereç ve cihazları varsa ve uygulanabiliyorsa KPR sırası değiştirilebilir:

1. Ventriküler fibrilasyon (VF) veya nabız alınamayan ventriküler taşikardi (VT) tanısı konuyorsa, defibrile edilir.

2. Hava yolu açılır.

3. Ventilasyona başlanır.

4. Toraks kompresyonuna başlanır.

5. O2 eklenir.

6. LVyol ılır.

7. Adrenalin verilir.

8. KPR çabalarının yeterliliği değerlendirilir

9. Ek iltedavisine başlanır.

İleri Yaşam Desteği

İleri yaşam desteğinde de yine A-B-C-D (Airway-hava yolu açıklığı, Breath-solunumu değerlendirip, ventilasyona başlama, Circulate-nabzı değerlendirip toraks kompresyonu yapma, Defibrilate- VFNri defibrile etme) sıralaması vardır. Fakat daha ileri ekipman ve tekniklerle daha üst düzeydedir.

Havayolu

1. Eğer daha önce yerleştirilmemişse nasofaringeal havayolu yerleştirilmel

SENDE YORUM YAP!

Whatsapp