Diğer Türlerde Saldırganlığın Biyolojik Temeli

Diğer Türlerde Saldırganlığın Biyolojik Temeli : Hayvanlarda saldırganlığın biyolojik temelleri üzerine elde edilen bulgular, en azından bazı türlerde saldırganlık dürtüsüyle ilgili veriler sağlar. Bazı araştırmalar, hayvanlarda hipotalamu- sun belirli bir bölgesinin elektrikle orta şiddette uyarılmasının saldırgan, hatta öldürücü olacak kadar saldırgan davranışlara yol açtığını gösterir. Bir kedinin hipotalamusu elektrotlar yerleştirilerek uyarıldığında, hayvan ıslık sesi çıkarır, tüyleri kabarır, pupilleri genişler ve kafesin içinde bir fare ya da başka bir nesne varmış gibi pençe atar.

Hipotalamusun başka bir bölgesinin uyarılması tamamen farklı bir davranışa yol açar; kedi, öfkeli bir davranış sergileyecek yerdeki bir fareye sezdirmeden yaklaşır ve onu öldürür.Benzer teknikler, farelerde de saldırgan davranışlar üretmiştir. Asla daha küçük bir fareyi öldürmeyen ya da vahşi bir farenin daha küçük bir fareyi öldürüşünü asla gönnemiş olan bir laboratuvar faresi, küçük bir fareyle aynı kafeste barış içinde yaşayabilir. Ancak farenin hipotalamusu uyanldığında, hayvan kafes arkadaşı olan küçük fareye saldırır ve vahşi bir farenin gösterebileceği tepkilerle onu öldürür (omuriliğini koparacak şekilde boynunu ısırarak).

Uyarımın, daha önce etkisiz olan, doğuştan gelen bir öldürme tepkisini tetiklediği görülür. Öte yandan, nörokimyasal bir engelleyici, farenin kafes arkadaşım gördüğü anda öldürmesine yol açanuyarılmış beyin bölgesine enjekte edildiğinde, fare geçici olarak banşçı olur . Bu vakalarda saldırganlık, doğuştan gelen tepkileri kapsadığı için dürtülerin bazı özelliklerini taşır.Daha yüksek memelilerde bu türden içgüdüsel saldırganlık örüntüleri korteks tarafından denetlenir ve bu nedenle deneyimden daha fazla etkilenir. Gruplar halinde yaşayan maymunlar baskıcı bir hiyerarşi oluştururlar; bir ya da iki erkek lider, diğerleri ise çeşitli düzeylerde tabi olurlar.


Baskın bir maymunun hipotalamusu elektriksel olarak uyanldığından, bu maymun tabi durumdaki maymunlara saldırır, ancak dişilere saldırmaz. Alt saflarda yer alan bir maymun aynı şekilde uyarıldığında, büzülür ve boyun eğme davranıştan sergiler. Nitekim, bir maymundaki saldırgan davranış otomatik olarak hipotalamusun uyarılmasıyla sağlanmaz; daha çok, maymunun ortamı ve geçmiş deneyleri rol oynar. İnsanlar da benzer durumdadır. Buna rağmen, saldırganlığa bağlanan nörolojik mekanizmalarla donatılmışızdır. Bu mekanizmaların faaliyete geçirilmesi, doğal olarak kortik denetim altodadır (bazı beyin haşan vakalan dışında). Aslında, çoğu bireyde saldırgan davranışlann ifade edilme sıklığı, aldığı biçimler ve sergilendiği durumlar, genellikle deneyim ve toplumsal etkilerle belirlenir.

SENDE YORUM YAP!

Whatsapp